In 2017 schreef ik over het arrest van de Hoge Raad van 24 februari 2017, waarin aan grondeigenaren die door verjaring een strook grond waren kwijtgeraakt een alternatief werd geboden. Door middel van een vordering uit onrechtmatige daad tegen de nieuwe eigenaar zou schadevergoeding in natura (teruglevering van de grond) kunnen worden verkregen. De door de Hoge Raad voorgestelde route heeft inmiddels geleid tot een eerste uitspraak.
De rechtbank Limburg heeft op 14 november 2018 (ECLI:NL:RBLIM:2018:10698) een vordering tot schadevergoeding in natura bestaande uit teruglevering van een strook grond toegewezen. Eiser was sinds 2000 eigenaar van een perceel. Gedaagde was sinds 1991 eigenaar van het naastgelegen perceel. In 2012 werd bij een uitmeting door het Kadaster geconstateerd dat de feitelijke grens, de coniferenhaag, niet de kadastrale grens betrof.
In 2016 had de rechtbank in een eerdere procedure tussen partijen geoordeeld dat de strook tot aan de coniferenhaag door verkrijgende verjaring eigendom was geworden van gedaagde. Eiser heeft in het zojuist genoemde arrest van de Hoge Raad van 24 februari 2017 (ECLI:NL:HR:2017:309) reden gezien opnieuw naar de rechter te stappen. Eiser vordert in die nieuwe procedure een verklaring voor recht dat gedaagde onrechtmatig heeft gehandeld door de strook te kwader trouw in bezit te nemen en vervolgens te houden. Eiser vordert daarvoor schadevergoeding in natura, teruglevering van de strook.
De juridische vraag is of de inbezitneming door gedaagde niet te goeder trouw was. De rechtbank overweegt op grond van de reeks aan feiten dat de inbezitneming door gedaagde niet te goeder trouw was. Het plaatsen van de coniferenhaag was dus onrechtmatig. De rechtbank komt tot de slotsom dat het passend is dat gedaagde de schade van eiser vergoedt door de strook terug te leveren. Kortom: weer voet op eigen grond.
Lees hier het artikel uit 2017.
Thema's:
Overheid en onderwijs, Contracten en schade en Vastgoed
Auteur:
mr. Dirk-Jan Westra
