In een recente uitspraak oordeelde de Rechtbank Den Haag dat voor het opvragen van politiegegevens een specifieke regeling is opgenomen op grond waarvan de bestuursrechter bevoegd is een besluit hierover te toetsen. Dan dient de route te worden gevolgd die in de specifieke regelgeving is neergelegd. Dit leidde tot een niet-ontvankelijkverklaring door de civiele rechter.
Wat was er aan de hand?
Op 4 mei 2010 is een van de eisers in deze procedure (de man) ingesloten in een politiecel in Deventer. Via een camera in de cel werd de man door politieagenten geobserveerd. Ook was er een camera gericht op het portaal voor de cel. Het beeldmateriaal is op een dvd gezet en van het beeldmateriaal is door de Rijksrecherche een proces-verbaal opgemaakt. Het proces-verbaal is aan de man verstrekt.
Uit dat proces-verbaal blijkt dat de man zich gedurende zijn verblijf in de cel verschillende keren met hoofd en lichaam tegen de deur en de wand van de cel heeft geworpen. De man is die nacht door middel van de zogeheten 'schildprocedure' gefixeerd. De man heeft in die nacht letsel opgelopen. Hij heeft de Nationale Politie aansprakelijk gesteld voor zijn geleden en nog te lijden schade. In eerste aanleg is de vordering van de man afgewezen.
Opvragen politiegegevens
Vervolgens is de man in hoger beroep gegaan. Zijn advocaat vraagt bij de politie om een kopie van het beeldmateriaal van de betreffende nacht in de cel. De advocaat heeft het beeldmateriaal vervolgens bekeken op het politiebureau. Het verzoek tot het verstrekken van een kopie van het beeldmateriaal aan de advocaat is afgewezen door de politie. De politie stelt in haar toegezonden beoordeling dat op grond van artikel 25 Wet Politiegegevens een betrokkene recht heeft op inzage in de gegevens. Dit artikel verplicht niet tot verstrekking van politiegegevens, aldus de politie.
In het besluit van de politie staat vermeld dat binnen zes weken na het besluit een verzoek tot bemiddeling kan worden gedaan bij de Autoriteit Persoonsgegevens. Bovendien kan binnen zes weken na het besluit beroep worden ingesteld bij de rechtbank.
Niet-ontvankelijkverklaring van de civiele rechter
De man stelt echter geen beroep in bij de bestuursrechter, maar start een kort geding bij de civiele rechter om afgifte van een kopie te vorderen. De grondslag voor zijn vordering is artikel 843a Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv). Artikel 843a lid 1 Rv bepaalt dat hij die daarbij rechtmatig belang heeft, inzage, afschrift of uittreksel kan vorderen van bepaalde bescheiden aangaande een rechtsbetrekking waarin hij partij is, van degene die deze bescheiden te zijner beschikking heeft. Deze grondslag lijkt een juiste voor het doel dat wordt beoogd.
De civiele rechter overweegt dat in artikel 29 Wet Politiegegevens wordt bepaald dat een beslissing op een verzoek tot verstrekking van politiegegevens geldt als een besluit in de zin van de Algemene wet bestuursrecht. De voorgeschreven procedure in de Wet Politiegegevens tot het verkrijgen van inzage in politiegegevens moet daarmee als een met voldoende waarborgen omklede rechtsgang worden beschouwd. Bovendien overweegt de civiele rechter dat de specifieke regeling in de Wet Politiegegevens niet kan worden doorkruist door de algemene regeling van artikel 843a Rv.
Kortom, in dit geval zijn er niet meerdere wegen die naar Rome leiden. De man had de weg moeten volgen zoals die was omschreven in het besluit van de politie. Tot slot overweegt de rechter dat de omstandigheid dat hij dit heeft nagelaten, geheel voor zijn rekening en risico komt en dat dit niet kan meebrengen dat de civiele rechter het geschil toch inhoudelijk beoordeelt.
Zie voor de uitspraak: ECLI:NL:RBDHA:2019:2730.
Thema's:
Overheid en onderwijs, Ondernemen, Bestuursrecht en Contracten en schade
Auteur:
mr. José Kemper
