In deze zaak ging het om een man die een bezoek bracht aan de sauna van een hotel. Bij het hotel aangekomen, bleek de reservering van de man voor de sauna niet goed verwerkt te zijn. De man moest daarom wachten. Om de tijd te doden, besloot hij plaats te nemen aan de bar van het hotel. De man dronk stevig door.
Toen de man eindelijk gebruik mocht maken van de sauna, bleek hier toch nog een vrouw met haar twee dochters te zitten. Deze vrouw en de twee dochters konden de aanwezigheid van de man niet bepaald waarderen. Wat er precies is voorgevallen, is niet helemaal duidelijk geworden. Wel is duidelijk dat de vrouw op een bepaald moment in haar badjas naar de balie in de centrale hal is gerend. De vrouw was overstuur en meldde dat er een vervelende, dronken man in de sauna zat.
Twee medewerkers van het hotel gingen daarop de sauna binnen. Daar troffen zij de man, die volgens de medewerkers wat van de wereld leek. Toen de man door de medewerkers op zijn gedrag werd aangesproken, deed de man snel zijn broek en een jas aan en liep hij de gang op, in de richting van de centrale hal. Omdat de man zijn broek blijkbaar niet goed had dichtgetrokken, zakte deze onderweg af. De man liep daardoor met een jas over zijn ontblote bovenlichaam en een afgezakte broek langs de balie. Meerdere mensen zijn hier getuige van geweest. Een van de medewerkers van het hotel heeft verklaard:
“(…) Hij liep dus in zijn blote kont door het hotel. Hij heeft onderweg ook niet de broek opgetrokken maar is zo door het gehele hotel gelopen. Ikzelf heb alleen de achterkant van deze meneer gezien. Mijn collega’s hebben ook het geslachtsdeel van meneer gezien (…)”
Enkele maanden na dit voorval moest de man zich bij de politierechter verantwoorden voor zijn gedragingen. De man werd ‘schennis van de eerbaarheid’ (= handelen dat kwetsend is voor het normaal ontwikkelde schaamtegevoel, kort gezegd: aanstoot geven) verweten. De man zou de eerbaarheid geschonden hebben doordat hij zich met een ontbloot lichaamsdeel in een openbare plaats had bevonden.
Het verweer
Namens de man werd tijdens de zitting aangevoerd dat van schennis van de eerbaarheid alleen sprake kan zijn, als er sprake is van opzet op het schenden van de eerbaarheid. Gemakkelijk gezegd moet de man dus de bedoeling hebben gehad om aanstoot te geven. Of de man moet door zijn gedragingen, de kans hebben aanvaard dat hij aanstoot kon geven (zogenaamd voorwaardelijk opzet).
Van dit opzet was in het geval van de man echter geen sprake. De man zelf was zich zelfs van geen kwaad bewust geweest. De man had bij de politie verklaard dat hij in de sauna een vrouw zag staan die niet blij was geweest. De vrouw had een trekker in de handen en de man dacht dat de vrouw hem wilde slaan. Daarom wilde de man zo snel mogelijk weg. De man heeft niet in de gaten gehad dat zijn broek onderweg afgezakt was.
In dit verband werd verwezen naar een zaak van 23 december 1893, waarbij de Rechtbank in Groningen een beslissing had genomen over ‘opzet’ (W 6550). Wat was het geval? Een halfdronken verdachte had op 16 november 1893 om 20.15 uur op straat gewaterd. Vervolgens was de verdachte nog met zijn mannelijkheid uit de broek, op de openbare weg blijven lopen. De man werd, gelet op deze omstandigheden en omdat de oneerbare bedoeling ontbrak, door de rechtbank ontslagen van alle rechtsvervolging.
Beslissing
De politierechter vond, net als bij de zaak in Groningen, dat de man inderdaad niet de bedoeling heeft gehad om aanstoot te geven. Volgens de politierechter ging het hier meer om een toevallige samenloop van omstandigheden. Van enige opzet op schending van de publieke moraal was geen sprake. De man werd daarom, ondanks zijn ontblote geslachtsdeel dat door meerdere mensen gezien was, vrijgesproken van schennis van de eerbaarheid.
