De man stond in december 2011, met een vriend, bier te drinken op het bordes van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (het Paleis van Justitie), aan het Wilhelminaplein in Leeuwarden. Toen er op enig moment een politieauto langs reed, konden de man en de vriend, die al aardig wat gedronken hadden, het niet laten om te schreeuwen in de richting van de passerende politieauto. Dit hadden zij beter niet kunnen doen
Het geschreeuw werd namelijk opgemerkt door de twee agenten die in de politieauto zaten. De agenten keerden daarop hun auto, begaven zich ook op het bordes van het gerechtsgebouw en bekeurden de man op grond van artikel 2:48 van de Algemene plaatselijke verordening (APV) van Leeuwarden. Dit artikel bepaalt – kort gezegd – dat het verboden is om op een openbare plaats, alcoholhoudende drank te nuttigen. Daarnaast is het niet toegestaan om flessen en blikjes met alcoholhoudende drank aanwezig te hebben, met het doel deze op de weg te nuttigen.
Nadat de bekeuring was uitgedeeld, maakte de man een nieuw blikje bier open en maakte aanstalten om weer te drinken. De agenten wilden dit voorkomen en grepen naar het blikje van de man. Omdat de man weigerde het blikje los te laten, ontstond er een worsteling. De worsteling eindigde met de aanhouding van de man vanwege overtreding van de APV van Leeuwarden. Omdat de man zich tijdens deze aanhouding verzet zou hebben, moest hij zich (onder andere) vanwege dat verzet bij de rechtbank in Leeuwarden verantwoorden.
Bij die zitting bij de rechtbank was de man niet aanwezig. Hij werd daarom bij verstek veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee weken. Tegen deze beslissing stelde de man hoger beroep in. In februari 2014 werd de zaak uiteindelijk in hoger beroep behandeld door het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, locatie Leeuwarden.
Het verweer
Tijdens de behandeling bij het gerechtshof werd namens de man aangestipt dat de man was aangehouden op basis van artikel 2:48 van de APV van Leeuwarden: het verbod om op openbare plaatsen alcoholhoudende drank te nuttigen. In artikel 1.1 van de APV is “openbare plaats” omschreven als: “een voor het publiek toegankelijke plaats.”
Betoogd werd dat het bordes van het gerechtsgebouw, niet een voor het publiek toegankelijke plaats was. Vooral omdat boven het bordes een bord bevestigd is waarop te lezen is: “verboden voor onbevoegden”. Ook is op het bord een verwijzing naar artikel 461 van het Wetboek van Strafrecht opgenomen. Dit artikel stelt strafbaar het zich bevinden op de grond van een ander, zonder daartoe gerechtigd te zijn.
Omdat er, mede door het bevestigde bord, geen sprake was van een openbare plaats, had de man niet aangehouden mogen worden. Hij was namelijk niet aan het drinken op een openbare plaats, zoals verboden was door de APV. De aanhouding van de man was daarom onrechtmatig en de man diende vrijgesproken te worden. Alleen verzet tegen een rechtmatige uitoefening van de bediening door agenten, is immers strafbaar.
De beslissing
Het gerechtshof ging hier niet in mee. Het gerechtshof oordeelde namelijk als volgt:
“Naar het oordeel van het hof moet de pleeglocatie, het verweer van de raadsman ten spijt, gelden als een openbare plaats in vorenbedoelde zin, aangezien die locatie onmiskenbaar deel uitmaakt van de publieke ruimte. Het bepaalde in artikel 2:48 APV Leeuwarden strekt zich derhalve ook uit tot die locatie (…) Het voorgaande brengt mee dat bewezen kan worden verklaard dat genoemde verbalisanten ten tijde van de aanhouding van verdachte handelden gedurende en ter zake van de rechtmatige uitoefening van hun bediening.”
Wel werd de man nu veroordeeld tot een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf van twee weken en een werkstraf van 28 uren. Hij hoefde dus toch niet de gevangenis in.
